Op de locatie van het voormalige vernietigingskamp zijn maar weinig sporen van de originele gebouwen en bijbehorende infrastructuur terug te vinden. Op de vermoedelijke plek van de gaskamers werd in de jaren zestig van de vorige eeuw een monument geplaatst. Op de locatie van de massagraven verrees een mausoleum voor de slachtoffers in de vorm van een ‘asheuvel’. Sinds ongeveer tien jaar is er vanuit particulier initiatief aandacht gekomen voor individuele slachtoffers van het vernietigingskamp Sobibor in de vorm van de Gedenklaan: stenen met namen, geplaatst aan de voet van bomen. Dit monument wordt nog steeds aangevuld met nieuwe stenen.
Het overige kampterrein bestaat voornamelijk uit gemengd loof- en naaldbos, wat voor het overgrote deel na de ontmanteling van het kampterrein is geplant. Binnen het kampterrein stond voor en ook tijdens de oorlog een katholieke kerk, die na de oorlog zijn hedendaagse gestalte kreeg. De naoorlogse ingang tot het kampterrein wordt gemarkeerd door een stenen muur met acht gedenkplaquettes in verschillende talen. Net buiten het terrein dat als monument is ingericht, zijn enkele originele overblijfselen te zien, zoals de spoorlijn en de commandantswoning.
