Ook ik wil gaarne gebruik maken van mijn recht een voorstel voor een rechtvaardige straf bij u in te dienen.
Mijn drie redenen om zulks te doen zijn de volgende:
A. Ik heb in de 27 maanden tijdens de Tweede Wereldoorlog dat ik in concentratie/vernietigingskampen ben geweest, persoonlijk kunnen constateren, hoe onmenselijk en mensonterend o.m. Oekraïners te werk zijn gegaan. Ik heb daarbij ondermeer het oog gericht op Auschwitz Birkenau, waar ik onder andere 11 maanden heb doorgebracht.
Er zijn helaas geen straffen te bedenken die recht doen aan hen die dergelijke misdaden hebben begaan. Voor alle duidelijkheid wil ik stellen dat bij deze overweging wat mij betreft, geen sprake is van wraakgevoelens maar van een gevoel voor gerechtigheid. Zelfs wilde dieren zijn in vergelijking met het soort mensen die deelgenomen hebben aan de massaslachtingen waar ik nu over spreek, lieverdjes.
B. De tweede reden die ik zou willen aanvoeren om de beklaagde een verdiende straf te laten ondergaan is het feit, dat niet alleen ik, maar ook zo veel andere overlevenden hun naaste familieleden hebben verloren en daardoor in hun verdere leven altijd met dit aanzienlijke verlies hebben moeten leven. Wat mij persoonlijk betreft heb ik dit nooit kunnen verteren en heb tot op heden dit altijd als een schaduw met mij meegedragen.
C. Als laatste reden zou ik willen aanvoeren dat ik op dit ogenblik spreek in de naam van mijn lieve vermoorde ouders en broer, die vermoord zijn in Sobibor en die nooit in staat zijn geweest verweer te voeren tegen mensen zoals Demjanjuk.
De strafmaat die ik zou willen voorstellen kan slechts één zijn en wel de maximumstraf.
Op verzoek van de heer Vieijra, die net zoals ik familieleden heeft verloren slachtoffer ten gevolge van moordpartijen in Sobibor, deel ik u mede dat deze mijnheer volledig instemt met de door mij gewenste strafmaat voor Demjanjuk.
Ik dank de rechtbank dat zij de gelegenheid heeft gegeven mij aan te horen.
