Van 11 tot 15 oktober 2023 vond in Sobibor de Internationale Jeugdconferentie plaats. De eerste keer na de pandemie dat dit weer mogelijk was. Dit evenement, dat jongeren uit Nederland, Duitsland, Polen en Oostenrijk samenbracht, bood hen de kans om de historische locaties van Sobibor en Majdanek te bezoeken en hun inzichten en emoties te delen. Hun verhalen over de reis vormen een aangrijpend mozaïek van ervaringen en reflecties over een van de donkerste periodes uit de menselijke geschiedenis.
Misschien vatten de woorden van Karsten van Meggelen de reis het best samen: “De reis naar Sobibor was onbeschrijfelijk aangrijpend, doordrenkt met respect, verdriet en intense reflectie. Elk moment op die historische grond droeg een gewicht dat woorden tekortdoet.”
Sam Overgaag uit Voorburg spreekt over de transformatie van Sobibor en Majdanek van “namen in mijn geschiedenisboek” naar “herinneringen met emoties”. Hij benadrukt het belang van het delen van deze ervaringen om de herinnering aan de slachtoffers levend te houden en haalt Jules Schelvis aan: “Elk woord is een overwinning op de nazi’s”. Sam’s woorden raken de essentie van het belang van herinnering en educatie over de Holocaust.
“Hoewel ik al enorm veel wist over de Tweede Wereldoorlog en de Holocaust hielp het bezoeken van Sobibor en Majdanek enorm aan het bijbehorende besef. De kampen zijn nu niet langer namen in mijn geschiedenisboek maar herinneringen met emoties.”
Daisy Janssen uit Doetinchem reflecteert op de emotionele impact van de “intieme herdenkingen”. Ze beschrijft hoe het oplezen van namen van de slachtoffers tijdens de herdenkingen haar raakte en een diepere betekenis gaf aan haar begrip van de Holocaust. Daisy’s ervaring benadrukt de kracht van persoonlijke verhalen en de noodzaak om de individuele levens die verloren zijn gegaan te herdenken.
“De intieme herdenking was erg mooi en kwam dan ook flink binnen. Het namen oplezen vond ik een mooi concept, dit maakte het namelijk nog persoonlijker ook voor ons als groep.”
Berthe van Engelen uit Elburg brengt een ontroerend perspectief over haar ervaring in Sobibor. Ze spreekt over de overweldigende realisatie van het immense lijden dat daar heeft plaatsgevonden en benadrukt de menselijke veerkracht die ze zag in de verhalen van overlevenden en in de herdenkingsplek zelf.
“Het was bizar om te (proberen te) beseffen dat je staat op de plek waar zo veel onschuldige mensen zijn omgekomen. Dat ze zijn omgekomen om wie zij waren, omdat ze joods waren. Het raakte mij heel erg om daar rond te lopen en de duizenden steentjes te zien. Ik vond het heel heftig om te bedenken dat die steentjes er ook waren om resten van botten te verbergen.”
Ana Maria Kielder, ook uit Elburg, deelt haar onbeschrijfelijke gevoelens en gedachten tijdens het bezoek aan Sobibor en Majdanek. Haar verhaal is een getuigenis van de complexe emoties die dergelijke plaatsen oproepen, variërend van diep verdriet tot reflecties over menselijkheid en veerkracht.
“De laatste dag van het programma was de zaterdag, deze vond ik heel speciaal. Ik ben erg dankbaar dat ik de kans heb gekregen om een herdenking als deze bij te mogen wonen. De toespraken van de nabestaanden vond ik erg mooi op de appelplaats waar we stonden en waar de opstand in Sobibor ook is uitgebroken, toen die dag 80 jaar geleden. Na de appelplaats heb ik met wat anderen gepraat met de kleindochter van Selma Engel-Wijnberg wat een fijn, maar kort gesprek was. Zij benadrukte nog eens dat ze het erg belangrijk en goed vond dat jongeren hier van af weten.
Gijs Juffer uit Elburg noemt zijn ervaring “indrukwekkend” en spreekt over hoe de reis zijn begrip van de Holocaust heeft verdiept. Hij onderstreept het belang van educatie en het delen van verhalen als middel om de herinnering aan deze tragische gebeurtenissen levend te houden.
“Ik zou deze trip echt aanraden aan wie dan ook. Om de holocaust goed te kunnen begrijpen, moet je hier wel naartoe zijn geweest, anders kun je voor mijn gevoel niet de verschrikkingen ervan (volledig) bevatten.”
Karsten van Meggelen uit Heerde beschrijft op een indringende wijze zijn ervaringen:
“Toen we aankwamen op die donderdag bij Sobibor voelde de lucht zwaar en het was er zo stil. De stilte sprak boekdelen; het leek alsof de bomen en de aarde ‘fluisterden’ over het immense leed dat hier heeft plaatsgevonden. De herdenkingsplaats, sober en krachtig, bracht een storm aan emoties teweeg – van ontzetting tot diep respect voor de levens die hier zijn verloren. Al met al een enorm bijzondere plek.
De realiteit van wat zich hier heeft afgespeeld, drong diep door. Langs de gedenktekens voelde ik een golf van rouw. Het was overweldigend, de omvang van het lijden dat hier heeft plaatsgevonden, maar te midden van die duisternis was daar ook de menselijke veerkracht, hartverscheurend en toch inspirerend. Het vertelt niet alleen over verlies, maar ook over de onbreekbare kracht van de geest en de dringende noodzaak om te blijven herinneren.
Deze reis heeft me diep doen nadenken over menselijkheid, geschiedenis en het belang van herinnering. Het is cruciaal om deze herinneringen te bewaren voor de generaties die komen. Dit zal altijd een deel van mijn innerlijke bagage zijn, en het heeft mijn kijk op het begrijpen van geschiedenis volledig veranderd.”
De verhalen van deze jonge deelnemers zijn een krachtige herinnering aan het belang van het bewaren van de geschiedenis. Hun bezoek aan Sobibor en Majdanek was niet alleen een educatieve reis, maar ook een emotionele en persoonlijke ervaring die hen leerde over de verschrikkingen van het verleden en het belang van herinnering en respect.
De Jeugdconferentie in Sobibor is een belangrijk initiatief dat jongeren de kans biedt om te leren over de geschiedenis en de gevolgen van de Holocaust. Door hun ervaringen te delen, dragen deze jongeren bij aan een voortdurende dialoog over het verleden, zodat toekomstige generaties de lessen uit deze donkere periode niet vergeten. Het is onze collectieve verantwoordelijkheid om deze verhalen te blijven vertellen en ervoor te zorgen dat de wereld nooit vergeet wat er in Sobibor en andere vernietigingskampen is gebeurd.
Deze reis was meer dan een bezoek aan historische locaties; het was een emotionele en educatieve reis die de deelnemers voor altijd zullen meedragen. Hun ervaringen en reflecties benadrukken het belang van herinnering, empathie en educatie in onze voortdurende inspanningen om te zorgen dat de verschrikkingen van de Holocaust nooit vergeten worden.
Het belevingsonderzoek dat wij onlangs door Motivaction hebben laten uitvoeren onder oud-deelnemers bevestigd de ervaringen van de jongeren die dit jaar deelnamen. Lees hier het onderzoek.
“We moeten het verhaal van deze mensen blijven vertellen, aan iedereen die we kennen, aan onze kinderen. Wat hier gebeurd is mag nooit maar dan ook nooit nog een keer gebeuren.” (Pieter Barnard)
