Jules Schelvis Jongerenprijs

Prijs

Stichting Sobibor heeft deze prijs in het leven geroepen voor jongeren, die op bijzondere wijze het voormalig nazi vernietigingskamp Sobibor onder de aandacht brengen en zich betrokken voelen bij te dragen aan de blijvende herinnering aan Sobibor. De Jules Schelvis Jongerenprijs bestaat uit een oorkonde en een bedrag van €250,-. Deze prijs zal jaarlijks worden uitgereikt tijdens de herdenking van de opstand in het Verzetsmuseum in Amsterdam.

Ken jij iemand die zich bezig houdt met de herinnering aan Sobibor in dit bijzondere jaar? Ken jij iemand die een blog, vlog, profiel)werkstuk, filmpje of een verhaal hierover geschreven heeft? Meld hem/haar dan aan voor de Jules Schelvis Scholierenprijs. Aanmelden kan via info@sobibor.org.

Vertel de verhalen door

Jules Schelvis, de enige overlevende van het 14e transport naar het vernietigingskamp Sobibor en oprichter van Stichting Sobibor richtte zich vooral op jongeren om de verhalen over de vernietigingskampen door te vertellen. Immers, de nieuwe generatie is de toekomst, zij kan zorgen voor een betere wereld door in gesprek te gaan over uitsluiting, discriminatie en onverdraagzaamheid. Wie de jeugd heeft, heeft de toekomst. Stichting Sobibor laat zich graag adviseren door jonge ambassadeurs die hen kan helpen het gedachtegoed van Jules Schelvis en de Stichting onder de aandacht van jongeren te houden op een manier die hen aanspreekt.

De jury bestaat uit Doede Sijtsma, vertegenwoordiger van de provincies Gelderland en Zuid-Holland in Duitsland (standplaats Düsseldorf), Jeroen van den Eijnde, directeur Kamp Vught en Maarten Eddes, oud-voorzitter Stichting Sobibor.

Jules Schelvis Jongerenprijs 2024 gewonnen door  Sophie Brinkhof en  Tess Sluijs.

Juryrapport volgt na de uitreiking op 27 oktober 2024.

Jules Schelvis Jongerenprijs 2023 gewonnen door Oscar Visser.

De jury besloot het bestuur van de Stichting Sobibor unaniem te adviseren om de Jules Schelvis Scholierenprijs 2023 toe te kennen aan Oscar Visser: “Onze overwegingen daarbij waren dat Oscar met zijn werkstuk verslag doet van een proces waarbij hij door het interviewen van een nabestaande, zowel die persoon in de gelegenheid stelt zijn verhaal te doen, als zelf ook deel wordt van dat proces van doorgeven van het verhaal van Sobibor. Er is moed voor nodig om zoiets binnen de familie te doen en dan ondanks de persoonlijke banden toch afstand te bewaren tot het uiteraard zeer beladen en emotionele onderwerp. Oscar is daarin geslaagd. Zijn voornemen om met zijn opa af te reizen naar Polen geeft overigens ook aan dat het proces nog niet afgerond is.

We weten uit andere verhalen overigens dat het punt waar het klaar is, vaak ook niet bereikt wordt. Maar dat is niet erg. We hebben elkaar nodig om met deze geschiedenis om te kunnen gaan. De verteller van het verhaal – de opa van Oscar – stapt in de voetsporen van Jules Schelvis en de luisteraar, die door het verhaal op te tekenen, ook die voetsporen volgt.

Oscar is gegrepen door het verhaal van zijn familie en wist dat hij zijn grootvader moest interviewen. Het kan niet anders dat het een verdieping heeft gegeven in zijn relatie met zijn opa en – we merkten het al op – hij geeft ook aan dat hij nog samen met zijn opa de kampen in voormalig nazi-bezet Polen wil bezoeken. Wij vinden het heel bijzonder dat hij als jonge man dat wil doen. Als dat lukt, dan zal dat een levensbepalende ervaring zijn, wellicht helend voor zijn grootvader, maar zeker is dat – mocht het Oscar zijn gegeven – hij dit verhaal en bezoek aan Sobibor in de toekomst, in de geest van Jules Schelvis, weer aan zijn eigen kinderen en kleinkinderen zal doorgeven en vertellen”.

Een bijzondere vermelding door de jury wordt toegekend aan  de spelersgroep van 20 jongeren binnen Roestvrij Theater (Sjiwwe voor Sobibor)
Een sjiwwe (shiwwe) zitten, dat zijn de zeven treurdagen in acht nemen als je net eene bloedverwant aan de dood verloren hebt. Twintig jongeren, verbonden aan Roestvrij Theater, hebben in een reeks van ruim twintig voorstellingen verschillende en aanhakend bij specifieke verhalen van transporten uit Wersterbork naar Sobibor, unieke voorstellingen gemaakt. Ze hebben dat gedaan op een wijze die het publiek deed voelen dat – zoals
een sjiwwe betaamt – het verlies recent en nog in alles voelbaar was. Een intensief project dat niet alleen op de toeschouwer, maar ook op
de jongeren veel indruk moet hebben gemaakt.

Jules Schelvis Scholierenprijs 2021 gewonnen door drie scholieren van het Streek Lyceum Ede

Dit jaar (2021) gaat de prijs naar Enna Schut, Annejet Vonk en Anne Rittersma, afgelopen jaar leerlingen VWO-6 van het Streek Lyceum in Ede. Enna, Anne en Annejet gingen alle drie in 2019 mee met de Internationale Jeugdconferentie naar Polen, die jaarlijks rond 14 oktober wordt georganiseerd door de provincie Gelderland, Stichting Sobibor en de Stichting Pools-Duitse Verzoening. Zij krijgen de prijs voor hun profielwerkstuk ‘De bekendheid van Sobibor’ waarin zij beschrijven waarom Sobibor zo lang onder de radar is gebleven. Aanvullend maakten zij een boekje ‘Veertien personen – Veertien verhalen’, dat een gezicht gaf aan slachtoffers uit hun gemeente. De jury hierover ‘Een persoonlijke dimensie die benadrukt dat het doel van de nazi’s – het uitwissen van het Jodendom – niet is bereikt. De scholieren hebben hiermee een voorbeeld gesteld hoe anderen en andere scholen in hun eigen gemeenschap de herinnering aan de slachtoffers van Sobibor levend kunnen houden’.

Een bijzondere vermelding door de jury wordt toegekend aan Maisie Barnett, die op 12-jarige leeftijd voor haar bat mitswa het leven van een voor haar onbekend slachtoffertje in beeld bracht. Zij mag deelnemen aan de Internationale Jeugdconferentie.

Jules Schelvis Scholierenprijs 2020 gewonnen door Renata van Vuuren,

Zij was de eerste scholier die op 29 oktober 2020 deze prijs ontving.
Lees ook het verslag over de eerste uitreiking van de prijs.