Stichting Sobibor
Stichting Sobibor is in 1999 opgericht door Jules Schelvis, de enige overlevende van het 14e transport naar het vernietigingskamp Sobibor.
Na de Tweede Wereldoorlog was er aanvankelijk weinig ruimte voor de overlevenden om hun verhaal te vertellen. De meeste Nederlanders begonnen zo snel mogelijk aan de wederopbouw. In die situatie probeerden de meeste overlevenden, onder hen Jules Schelvis, de gruwelijkheden te vergeten en hun leven nieuwe inhoud te geven. Toen hij begin jaren tachtig met de VUT ging en meer vrije tijd kreeg, begon Schelvis over zijn oorlogservaringen te schrijven. Eerst verscheen in 1982 Binnen de poorten, een boek over zijn kampervaringen. In 1993 volgde Vernietigingskamp Sobibor, in Nederland en Duitsland ontvangen als een wetenschappelijk werk. Mede door deze uitgaven groeide de belangstelling voor Sobibor. Dat leidde in 1999 tot de oprichting van Stichting Sobibor.
Stichting Sobibor stelt zich ten doel het voormalige vernietigingskamp Sobibor onder de publieke aandacht te brengen en de herinnering in stand te houden aan allen die gedeporteerd zijn naar Sobibor. Met bijzondere aandacht voor de 34.313 Joden die tijdens de Tweede Wereldoorlog vanuit Westerbork in 19 transporten naar het vernietigingskamp zijn gedeporteerd en daar, of in de omgeving, zijn vermoord.
De stichting richt zich enerzijds op nabestaanden, maar wil ook een brug slaan naar de jongeren van vandaag. Naar het gedachtengoed van Jules Schelvis ‘vertel het verhaal verder’ stelt de stichting zich ten doel – door informatie en educatie – het verhaal van Sobibor door te vertellen en in hedendaagse context te plaatsen ‘zodat wij niet vergeten’.
Een van de eerste activiteiten van de stichting was het oprichten in 2001 van het monument Tekens in Westerbork samen met de toenmalige Stichting Westerbork. Het monument werd ontworpen door Victor Levie, die ook de namenwand in de Hollandsche Schouwburg ontwierp.
